Važno je istaći da postojanje motivacije, spremnosti da se preuzme odgovornost za svoj problem i želje za promenom, doprinose dobrom terapijskom ishodu.
Kada psihoterapijski proces otpočne, poboljšanje se ostvaruje postizanjem nekoliko manjih ciljeva koji vode od smanjenja početnih tegoba, preko sticanja uvida, tj. saznanja o unutrašnjim pokretačima problema do promene unutar psihičke strukture i poboljšanja međuljudskih odnosa u spoljašnjem svetu. Ovaj psihoterapijski put nije ni malo jednostavan i lak jer podrazumeva, po nekad, bolna suočavanja sa sopstvenom agresivnošću i nezrelošću, tj. nezrelim mehanizmima odbrane, svojstvene ranijim periodima razvoja, uz istovremnu potrebu prevazilaženja, neutralizacije i integracije istih. Sticanje saznanja o unutrašnjim pokretačima, tj. uvida, ključni je momenat, koji daje mogućnost poboljšanja kavliteta života i podstiče sposobnost da se bude u dobrim i partnerskim odnosima i u ulozi roditeljstva. Vrlo važna činjenica je da uvid olakšava suočavanje sa strepnjom, koja se tokom života prirodno pojavljuje i koja je zrelija nakon psihoanalitičke psihoterapije u odnosu na dostignuti psihološki nivo razvoja.
Zbog svega navedenog, psihoanalitička psihoterapija predsatvlja jednu od dubinskih, tj. rekonstruktivnih psihoterapijskih tehnika koje dovode do preuređenje unutrašnjeg sveta u cilju stvaranja skladnijih odnosa u njemu.