Akademik prof. dr Vladeta Jerotić (2. avgust 1924. —  4. septembar 2018.) bio je srpski neuropsihijatar, psihoterapeut, filozof, književnik i akademik.

Akademik prof. dr Vladeta Jerotić rođen je 2. avgusta 1924. godine u Beogradu, u Zadarskoj ulici, kao sin jedinac u činovničkoj porodici. Prva dva razreda osnovne škole završio je u OŠ „Kralj Petar Prvi”, a druga dva razreda u OŠ „Kralj Aleksandar I”, u Beogradu u neposrednoj blizini porodičnog doma. Po završetku osnovne škole, upisao je Drugu mušku gimnaziju, koja se nalazila na mestu današnje zgrade Politike, koja je srušena do temelja za vreme aprilskog bombardovanja 1941. godine.

Kao dete, Vladeta je bio, kako sam sebe u autobiografiji opisuje, živahan i nemiran dečak. U školi je najradije slušao veronauku i istoriju, želeći da po završetku gimnazije upiše Teološki ili Filozofski fakultet. Međutim, pred kraj školovanja, pažnju mu je privukla medicina, a nakon što je njegovom dobrom prijatelju dijagnostikovana shizofrenija odlučio je da medicinu upiše sa idejom da se po završetku fakulteta bavi psihijatrijom. Drugi svetski rat je prekinuo školovanje na određeno vreme, tako da je poslednje godine gimnazije završavao u jeku samog rata. Tokom ratnog perioda, Vladeta je sa ocem jedno vreme bio u vojsci u okolini Kraljeva, Užica i Čačka, ali se ubrzo vratio u Beograd i 1942. upisao i osmi razred gimnazije. Maturirao je 1943. godine. Nakon toga, do kraja rata radio je kao bolničar-volonter na hirurškom odeljenju Opšte državne bolnice u Beogradu, gde je bio građanski mobilisan. Po završetku rata, 1945. godine, upisao je Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu. Na istom fakultetu diplomirao je 1951. godine. Specijalizaciju iz neuropsihijatrije je završio 1957. godine i nakon toga, od 1958. do 1961. godine, boravio je u Švajcarskoj, Nemačkoj i Francuskoj, gde se usavršavao u oblasti psihoterapije.

Radnu karijeru započeo je u Univerzitetskoj nervnoj klinici u Beogradu, gde je radio kao asistent do 1963. godine. Od te godine, prelazi u bolnicu „Dr Dragiša Mišović”, u prvo psihoterapijsko odeljenje osnovano u Jugoslaviji pod ingirencijom primarijusa dr Vladislava Klajna. U istoj zdravstvenoj ustanovi je bio načelnik Psihoterapijskog odeljenja oko 20 godina čime je postao etablirani stručnjak u oblasti psihoterapije i stekao zvanje primarijusa. Od 1985.godine do penzionisanja, radio je kao profesor po pozivu, predavao je pastirsku psihologiju i medicinu na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu.

Akademik prof. dr Vladeta Jerotić razvio je obimnu i plodnu publicističku delatnost iz graničnih oblasti psihoanalize, psihoterapije, sociologije, socijalne psihijatrije i filozofije, kao i u oblastima teologije i filozofije hrišćanstva i drugih religija (poput judaizma, budizma i taoizma). Dubina i širina njegove misli najbolje se može sagledati u javnim nastupima u kojima je kao duhovni svetionik ukazivao na put i prosvećivao slušaoce šireći ideje tolerancije, razumevanja, ljubavi i obrazovanja na temeljima moralnih načela. Od 1984. godine prof. dr Vladeta Jerotić bio je član Udruženja književnika Srbije i redovni član Medicinske akademije i Srpske akademije nauka i umetnosti Odeljenja jezika i književnosti. Bio je i član psihoterapijske sekcije Srpskog lekarskog društva, Psihoterapijskog društva Jugoslavije, kao i Jungovog udruženja u Beogradu. Za života stekao je brojna priznanja za naučni i književni rad, kao i društveni doprinos, a nakon njegove smrti osnovana je Zadužbina Vladete Jerotića.

Akademik prof. dr Vladeta Jerotić bio je oženjen suprugom Jelenom, sa kojom nije imao dece. Nakon njene smrti, 15 godina pre njegove, nije se ženio. Preminuo je u svojoj 94. godini, 4. septembra 2018. godine u Beogradu. Sahranjen je po sopstvenoj želji u porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu. Danas, deo Dalmatinske ulice u Beogradu, od Takovske do Džordža Vašingtona, nosi naziv po Vladeti Jerotiću od 2021. godine.